Tragiczne bywają koleje ludzkiego losu. To prawda. Ale bywają też zabawne...
Dwóch życiowych rozbitków, kompletnie spłukanych, których jedynym bogactwem jest póki co niebo nad głową i powietrze do oddychania, rozochoconych zasłyszanymi opowieściami o niespotykanych bogactwach, które kryje w sobie meksykańska ziemia, postanawia przyłączyć się do trzeciego i wspólnie wyruszyć na poszukiwanie złota. Jak wiadomo, gdzie pieniądze, tam i konflikty, więc wyprawa będzie gorąca...
W ramach tej prościutkiej opowieści, przynależącej do gatunku przygodowego westernu John Huston stworzył swoje bodaj najdoskonalsze dzieło: ponadczasowy moralitet o ludzkiej chciwości, nikczemności, o tym, jak człowiek nieustannie balansuje na cienkiej granicy między dobrem a złem, być może przedstawił swoje zdanie na temat człowieka i jego moralności. Jeżeli tak, jest ono raczej mało pochlebne. Co prawda, ze starcia pierwiastków dobra i zła, tkwiących w każdym z nas, dwóch spośród głównych bohaterów zdaje się wychodzić obronna ręką, jednak absolutny upadek granego przez Bogarta Dobbsa, zdumiewa, porusza, ale i przeraża. Tym większe brawa należą się Bogartowi, który w sposób przekonywający oddał przemianę Dobbsa z sympatycznego skądinąd outsidera, w bezwzględnego, nieufnego, opętanego żądzą bogactwa i pogrążającego się w paranoi psychopatę.
Zresztą aktorstwo jest mocną stroną filmu: Walter Huston w roli starzejącego się poszukiwacza przygód oraz dwuznaczny, ale jednak raczej szlachetny Tim Holt nie ustępują wiele Bogartowi.
Całość to raczej tradycyjne, klasyczne widowisko w stylu westernu lat 40. i 50., przepięknie , sfotografowane, z masą rewelacyjnych scen, zwłaszcza, gdy Holt zdaje sobie sprawę ze swojego upadku w trakcie czytania listu żony Cody'ego.
I do tego duszna, jak meksykańska pogoda, atmosfera. Polecam.