Anthony Burgess najpierw sprzedał prawa do ekranizacji książki Mickowi Jaggerowi za 500$. Jagger planował zrealizować film z Rolling Stones jako członkami gangu.
Kandydatami na reżysera filmu byli Ken Russell, Tinto Brass, John Boorman, Roman Polański, Nicolas Roeg i John Schlesinger.
Zainteresowany rolą Alexa był Mick Jagger. Innymi kandydatami byli m.in. Oliver Reed i David Hemmings, natomiast propozycję odrzucili Tim Curry oraz Jeremy Irons.
W sklepie muzycznym, w lustrze można zobaczyć odbicie kamery.
W scenie, w której Alex stoi na moście Albert i wpatruje się w Tamizę, fale na rzece są mniej lub bardziej wzburzone, w zależności od ujęcia.
W więzieniu Alex rozbiera się i oddaje swoje rzeczy do przechowania. Podczas gdy ściąga on kolejne części garderoby, strażnik wkłada je do pudła. Zależnie od ujęcia, jego prawa ręka jest albo na pudle, albo obok niego.
Krótko po tym, jak Alex (Malcolm McDowell) wrzuca Georgiego (James Marcus) i Dima (Warren Clarke) do rzeki, wyciąga rękę do tego drugiego, oferując pomoc w wyjściu na brzeg. Tymczasem Georgie najpierw traci kapelusz, by zaraz potem mieć go z powrotem.
Gdy Alex, pisarz, jego ochroniarz i dwoje oficjeli siedzą przy stole, zmienia się ilość sosu na spaghetti, jak również sama porcja makaronu, mimo że Alex już go nie je.
Na początku filmu Dim ma wyraźne czarne znamię na nogawce, które jednak znika podczas bójki z Alexem.
Gdy główny bohater leży zakrwawiony w celi, policjant rzuca w niego stertę serwetek. Jedna z nich ląduje na nodze Alexa. Już w następnym ujęciu serwetka znika.
Po wyjściu z budynku Alex zostaje uderzony przez Dima butelką w głowę. Pada na kolana i brudzi sobie kolana na swoich białych spodniach. W następnym ujęciu jego spodnie są już czyste.
W scenie łóżkowej, która odbywa się w przyspieszonym tempie, ubrania raz po raz zmieniają swoje położenie.
Podczas napaści na gang Billy'ego Boya (Richard Connaught) kompani Alexa w niektórych ujęciach mają na głowach kapelusze, a w niektórych - nie.
Tuż przed sceną ultraprzemocy w domu pisarza (Patrick Magee), samochód, który prowadzi Alex (Malcolm McDowell) i który określony jest jako Durango 95, to tak naprawdę M-505 Adams Brothers Probe 16.
W czasie wykonywania "Deszczowej piosenki" Alex (Malcolm McDowell) w pewnym momencie pochyla się nad panem Alexandrem (Patrick Magee). Słychać wtedy, że dalej śpiewa tę samą melodię, ale jego usta się nie poruszają.
Gdy dwóch policjantów usiłuje utopić Alexa (Malcolm McDowell), słyszymy wyraźnie jego głos, mimo że znajduje się pod wodą.
Gdy Alex idzie do więzienia, podaje swoje nazwisko - DeLarge. Kiedy jednak lokalna prasa podaje informację o napadzie, widnieje w niej nazwisko Burgess.
Film kręcono w Londynie, Iver Heath, Borehamwood, Bricket Wood, Uxbridge, Elstree, Aylesbury, Shenley, West Norwood, Harlow, Radlett, Oxford, Warren Radlett oraz Windsow (Anglia, Wielka Brytania).
Wąż został włączony do filmu, gdy reżyser zorientował się, że Malcolm McDowell (Alex) boi się gadów.
By sfilmować próbę samobójczą Alexa z jego własnej perspektywy, zrzucano kamerę (model Newman-Sinclair) z budynku w specjalnie skonstruowanej plastikowej obudowie. Dopiero za szóstym razem spadła obiektywem w dół. Obiektyw upadku nie przetrwał, ale kamera - na szczęście tak, dzięki czemu scena została utrwalona na taśmie.
Podczas sceny gwałtu Alex śpiewa "Deszczową piosenkę", ponieważ był to jedyny utwór, którego tekst znał od początku do końca. W pierwotnym scenariuszu nie było wzmianki o śpiewaniu, reżyser Stanley Kubrick nie był zadowolony z końcowego efektu i poprosił Malcolma McDowella, by ten dodał coś od siebie.
Kubrick dobrowolnie wycofał film z Wlk. Brytanii po tym, jak został skrytykowany za zbyt brutalny. Urażony reżyser stwierdził, że "Mechaniczna Pomarańcza" będzie w tym kraju wyświetlana najwyżej po jego śmierci. Tak też się stało.
Anthony Burgess nienawidził filmu Kubricka, tym bardziej że nie dostał za ekranizację żadnych pieniędzy.
Większość "pomyłek" filmowych (talerze zmieniające miejsce, kapelusze, które w jednym ujęciu są, a w następnym znikają, itp.) w "Mechanicznej Pomarańczy" jest celowa. Kubrick chciał, aby widzowie byli nieco zdezorientowani.
Kubrick nalegał, aby mleko w pojemnikach było wymieniane co godzinę, a pojemniki myte za każdym razem, ponieważ mleko zsiadało się z powodu oświetlenia na planie.
Plakat do tego filmu zajął 1 miejsce w rankingu najlepszych plakatów wszech czasów przeprowadzonym przez sieć kin Odeon (2004).
Gdy Alex słucha 9 Symfonii Ludwiga Van Beethovena, widzi m. in. wieszaną pannę młodą, jednak po bliższym przyjrzeniu się widać, iż owa panna młoda ma... brodę.
Kubrick oparł film na skróconej amerykańskiej wersji książki Burgessa, która została wydana bez ostatniego rozdziału (w nim Alex ostatecznie staje się dobry). Film ma więc zupełnie inne zakończenie niż książka Burgessa.
W pewnym momencie Alex wyciąga z odtwarzacza kasetę Gyorergia Ligetti i wkłada kasetę z Beethovenem. Ligetti tak naprawdę współtworzył muzykę do kilku filmów Kubricka, m.in."Odysei Kosmicznej 2001" oraz "Lśnienia".
Burgess umieścił w swojej powieści gwałt na żonie pisarza z bardzo osobistych względów: jego własna żona została zgwałcona przez czterech komandosów amerykańskich podczas II wojny światowej. W wyniku gwałtu jego żona poroniła.
Nagie manekiny w początkowych scenach filmu zostały zaprojektowane przez rzeźbiarkę Liz Jones, która wcześniej stworzyła Gwiezdne Dziecko w "Odysei Kosmicznej 2001".
Pismo "Entertainment Weekly" w 2006 r. uznało ten film za jeden z najbardziej kontrowersyjnych filmów wszech czasów. Zajął drugie miejsce - po "Pasji" Mela Gibsona.
Scena erotyczna Alexa z dwiema dziewczynami została puszczona w szybszym tempie nie ze względów artystycznych, ale czysto technicznych. Kubrick nie chciał dać się we znaki cenzorom filmowym.
W książce Alex w więzieniu dowiaduje się o śmierci jednego ze swoich "drugów", Georgie'ego. Natomiast w filmie spotyka go tuż po wyjściu na wolność.
Zakaz wyświetlania filmu w Wielkiej Brytanii za życia Kubricka był wyjątkowo surowo egzekwowany. Kiedy londyński Scala Film Club dokonał bezprawnej projekcji obrazu, wytwórnia Warner Bros. omal nie zrujnowała finansowo kina w drodze procesowej.
Przerażonemu perspektywą powtarzania w nieskończoność sceny wnoszenia pisarza na wózku inwalidzkim Davidowi Prowse, który grał jego służącego, udało się w zmyślny sposób nakłonić Kubricka, słynącego z nadmiernej dokładności do ograniczenia liczby dubli do trzech.
To pierwszy film, w którym wykorzystano system Dolby do nagrywania i retuszowania dźwięku.
Film został zakazany w:
*Hiszpanii (do 1975 r.)
*Irlandii (lata 1971-2000)
*Korei Południowej (do 2004 r.)
*Malezji
*RPA
*Singapurze
Spora część scenografii tudzież rekwizytów (jak np. biały marmurowy członek czy rzeźby przedstawiające postać tańczącego Jezusa) została zapożyczona z wystawy zorganizowanej przez słynnego australijskiego reżysera i dokumentalisty, Philippe'a Mory.
Film kręcono od października 1970 roku do kwietnia roku następnego.
Lekarz zakraplający oczy Alexa w scenach projekcji brutalnych filmów nie był statystą, lecz prawdziwym medykiem. Ponadto, przy kręceniu tych ujęć Malcolm McDowell regularnie otrzymywał znieczulenie, ponieważ metalowe blokady raniły jego rogówki.
Kręcenie sceny łóżkowej między Alexem a dwiema dziewczynami trwało w sumie 28 minut. Malcolm McDowell przedłużał to ujęcie, jak mógł, dopóki zniecierpliwiony Kubrick nie zarządził zakończenia zdjęć.